Abu Simbel - zdjęcia stare i nowe

Wyjaśnić należy, co z "lokacji" w opowiadaniu jest prawdziwe, a co fikcyjne. Prawdziwe są, rzecz jasna, świątynie. Ponieważ akcja toczy się w 1926 roku, obydwie tkwią jeszcze nad brzegiem Nilu, tak jak tkwiły od wieków, wydrążone w stromym skalnym masywie. Fikcyjne jest natomiast skupione wokół nich miasteczko, w którym zamieszkali bohaterowie. Być może takie rzeczywiście istniało, a dziś spoczywa pod wodą, kto wie...



Abu Simbel z lotu ptaka, oczywiście stan dzisiejszy.


Widok na Wielką Świątynię


Fasada świątyni Ramzesa, nocą.

Fasada świątyni Hathor

A taki mniej więcej widok mógł oglądać Indiana Jones, gdy przybył do Abu Simbel w roku 1926. Zdjęcia pochodzą z portalu Uniwersytetu Chicago (tak tak, tego, na którym wykładał Abner!) i są dokumentacją wyprawy, jaką w latach 1905-1907 odbył do Egiptu i Sudanu profesor James Henry Breasted.

Świątynie w Abu Simbel

Abu Simbel - świątynie Ramzesa II i królowej Nefertari

Miejsce (22^o21' N 31^o38' E) w którym znajdują się dwie wykute w skale świątynie Ramzesa II, położone ok. 250 km na południowy-wschód od Asuanu. Świątynie zostały odkryte przez podróżnika Jean-Louis Burckharda w 1813 roku i częściowo oczyszczone z zasypującego je piasku cztery lata później przez G.B. Belzoniego. Większa świątynia jest dedykowana Amonowi-Re, Re-Horachte, Ptahowi oraz deifikowanemu Ramzesowi II. Fasada świątyni zdominowana jest przez cztery kolosalne posągi króla w podwójnej koronie z chustą nemes. Pomiędzy dwoma parami posągów znajduje się wejście do kutego w skale wnętrza świątyni. Monument symbolizuje dominację Ramzesa II w Nubii. Wielka świątynia jest dokładnie zorientowana względem słońca, tak że dwukrotnie w roku (20 lutego i 20 października) promienie wschodzącego słońce oświetlają sanktuarium i siedzące posągi bogów w najodleglejszym miejscu świątyni.
Nieopodal, znajduje się mniejsza, również kuta w skale, świątynia dedykowana królowej Nefertari i bogini Hathor. Jej fasada przedstawia dwie stojące figury króla obok posągów królowej Nefertari po obu stronach wejścia. Korytarz prowadzi do sali z sześcioma kolumnami, których kapitele wyobrażają sistrum (atrybut bogini Hathor). Dalej, poprzez westybul droga wiedzie do do sanktuarium, gdzie posąg bogini Hathor ochrania Ramzesa II.
W latach 60-tych XX w, obu świątyniom zagrażało zalanie przez wody zbiornika Nassera w konsekwencji budowy wielkiej tamy asuańskiej. Zabytki zostały rozebrane i przeniesione w bezpieczne miejsce, 210 m dalej w głąb lądu i 65 m wyżej, oraz ponownie zmontowane. Całej akcji ratowania świątyń nubijskich, prowadzonej przez archeologów i inżynierów, patronowało UNESCO.

Światynia Ramzesa II:
1 - pomieszczenie kultu słońca
2 - siedzące kolosy Ramzesa II
3 - większy dziedziniec kolumnowy
4 - boczne komnaty
5 - mniejszy dziedziniec kolumnowy
6 - sanktuarium
7 - stela małżeństw hetyckich
8 - południowa kaplica kuta w skale
9 - północna kaplica kuta w skale
10 - obecny zasięg betonowej kopuły

Światynia Nefertari i Hathor:
11 - stojące kolosalne posągi
12 - dziedziniec kolumnowy
13 - westybul
14 - sanktuarium
15 - obecny zasięg betonowej kopuły

Informacje pochodzą z portalu Narmer

Plan świątyni Ramzesa

Plan świątyni Hathor

Makieta przedstawiająca pierwotne położenie świątyń oraz ich pozycję po przeniesieniu.

Medalion Ra

Medalion Ra, wykonany po to, aby stać się wskazówką do odnalezienia Arki, wyglądał tak:





Zasada jego działania:

Poszukiwacze zaginionej Arki

...czyli jak się to wszystko zaczęło.

Kto oglądał, ten pamięta. Stara, drewniana gospoda, zagubiona wśród gór, dookoła wicher i śnieżyca. W środku tłum ludzi, skupiony wokół zastawionego kieliszkami stolika. Naprzeciwko siebie tłusty wielkolud i drobna, szczupła kobieta - toczą pojedynek, kto więcej wypije. W końcu drab zwala się pod stół, kobieta inkasuje wygraną i energicznie wyprasza wszystkich zgromadzonych. Chwila spokoju... lecz oto ze skrzypieniem otwierają się drzwi, na ścianie pojawia się cień nowego gościa... Charakterystyczny cień mężczyzny w kapeluszu. Kobieta odwraca się i opiera ręce na biodrach.
- Indiana Jones! Wiedziałam, że kiedyś do mnie wrócisz!
Tak, wrócił. Po dziesięciu latach nieobecności i milczenia, odnalazł ją na tym zapomnianym przez wszystkich zadupiu. Czy chce ją znów zabrać do cywilizowanego świata? Czy chce jej wynagrodzić wszystko, co przez ten czas przeszła?
A skąd. Przyjechał w konkretnym celu: po pewien przedmiot, znaleziony przez jej ojca. Po medalion Ra, pozwalający na odnalezienie największego skarbu wszech czasów: Arki Przymierza.
Czy można się dziwić, że Marion Ravenwood powitała Indianę ciosem w szczękę?

Ale jak to wszystko się zaczęło? Jak się poznali, co zaszło między nimi, skąd te dziesięć lat milczenia? A przede wszystkim: skąd się wziął medalion Ra?

O tym właśnie jest to opowiadanie.